Tarix : 2008 May 18
Kod 4732

Islam Demokratiyasi Daha Yüksəkdədir

-
Azerbaijan Servisi/Aran Ajentliyi
Ha­cı Na­zim Məm­mə­dov
Azər­bay­can müs­tə­qil­lik əl­də edən­dən son­ra baş­qa döv­lət­lər­dən öl­kə­mi­zə axı­şıb gə­lən əc­nə­bi­lər ən müx­tə­lif is­ti­qa­mət­lər­də fə­a­liy­yət gös­tər­mə­yə, təb­li­ğat apar­ma­ğa baş­la­dı­lar. Çox keç­mə­di ki, bu fə­a­liy­yət nə­ti­cə­sin­də həm iq­ti­sa­diy­yat, həm mə­nə­viy­yat, həm də si­ya­sət sa­hə­sin­də təz­yiq və tə­sir­lər özü­nü gös­tər­di. Be­lə zə­rər­li fə­a­liy­yə­tin nə­ti­cə­lə­ri­ni ara­dan qal­dır­maq­da, men­ta­li­te­ti­mi­zə zidd təb­li­ğa­tın qar­şı­sı­nı al­maq­da si­ya­si are­na­da özü­nə­məx­sus ye­ri olan Azər­bay­can İs­lam Par­ti­ya­sı­nın (AİP) xü­su­si ro­lu var. AİP Xaç­maz ra­yon ko­mi­tə­si­nin səd­ri Ha­cı Na­zim Məm­mə­dov­la söh­bə­ti­miz də par­ti­ya­nın fə­a­liy­yə­ti, böl­gə­də­ki və­ziy­yət və di­gər mə­sə­lə­lər­lə bağ­lı­dır.
   
    - Ha­cı, par­ti­ya­nın Xaç­maz ra­yon ko­mi­tə­si öz fə­a­liy­yə­ti­ni əsa­sən han­sı is­ti­qa­mət­də qu­rub?
    - Əv­və­la onu bil­di­rim ki, bu ilin mar­tın­da mə­nə eti­mad gös­tə­rə­rək AİP Xaç­maz ra­yon ko­mi­tə­si­nin səd­ri seç­di­lər. Bu­nun üçün mö­min qar­daş­la­rı­ma bir da­ha min­nət­dar­lı­ğı­mı bil­di­ri­rəm. O ki qal­dı si­zin su­a­lı­nı­za, biz ha­zır­da əsa­sən di­ni ma­a­rif­lən­dir­mə iş­lə­ri ilə məş­ğul olu­ruq. Di­nin gənclə­rə ol­du­ğu ki­mi çat­dı­rıl­ma­sı­na, onun heç də si­ya­sət­dən kə­nar­da ol­ma­dı­ğı­nı an­lat­ma­ğa ça­lı­şı­rıq. Əl­bət­tə ki, bu is­ti­qa­mət­də mü­əy­yən uğur­la­rı­mız da var.
   
    - Ye­ri gəl­miş­kən, İs­la­mi si­ya­sət­də de­mok­ra­ti­ya­nın ye­ri­ni ne­cə gö­rür­sü­nüz?
    - İs­lam de­mok­ra­ti­ya­sı Qərbin saxta de­mok­ra­ti­yasın­dan həmişə yük­sək­də da­ya­nıb. İs­lam­da be­lə­dir ki, xalq yı­ğı­şa­raq özü üçün bir qu­rum ya­ra­dır. Və bu qu­rum­da ki­min­sə diq­tə­si yox, on­la­rın sö­zü ke­çir. Yə­ni hər şe­yi xal­qın is­tə­yi, xal­qın ira­də­si həll edir. An­caq İs­lam­dan kə­nar de­mok­ra­ti­ya­da çox vaxt be­lə ol­mur. Kim­sə ha­ki­miy­yə­tə gə­lir­sə, kim­lə­rin­sə şərtlə­ri­ni qə­bul et­mə­li­dir. Bu isə de­mok­ra­ti­ya de­yil. Ək­si­nə, bi­ri­nin baş­qa­sı üzə­rin­də ağa­lı­ğı­nın zor­la qə­bul et­di­ril­mə­si, de­mok­ra­ti­ya­nın bo­ğul­ma­sı­dır.
   
    - Ya­şa­dı­ğı­nız böl­gə­də əha­li­nin so­si­al və­ziy­yə­ti, sa­də xal­qın mad­di du­ru­mu han­sı sə­viy­yə­də­dir? Kəs­kin qiy­mət ar­tı­mı özü­nü nə də­rə­cə­də gös­tə­rib?
    - Biz ra­yon ca­ma­a­tı ilə mü­tə­ma­di gö­rüş­lər ke­çi­ri­rik. Mü­şa­hi­də­lə­ri­mi­zə əsa­sən de­yə bi­lə­rik ki, ümu­mən res­pub­li­ka­da­kı ab-ha­va Xaç­maz ca­ma­a­tı­nın so­si­al və­ziy­yə­ti­nə, mad­di du­ru­mu­na da tə­sir­siz ötüş­mə­yib. Am­ma mə­nə elə gəl­mir ki, dün­ya­da­kı bu cür acı­na­caq­lı, xo­şa­gəl­məz və­ziy­yət­lə­ri Ame­ri­ka və si­o­nizm sü­ni şə­kil­də ya­ra­dır. Bun­lar ha­mı­sı təz­yiq me­xa­niz­mi­dir.
   
    - Bu gün cə­miy­yə­ti­miz­də mə­nə­vi aşın­ma pro­se­si­nin get­di­yi göz önün­də­dir. Siz­cə, be­lə bir zə­rər­li pro­ses har­dan qay­naq­la­nır?
    - Biz­də mə­nə­vi də­yər­lə­rə hə­mi­şə yük­sək qiy­mət ve­ri­lib. Adət-ənə­nə­lə­ri­miz, İs­lam əx­la­qı nə­sil­dən-nəs­lə ötü­rü­lüb. İn­di də hə­min ənə­nə da­vam edir. An­caq bəd­xah­la­rı­mız hə­mi­şə bu də­yər­lə­rin aşın­ma­sı­na ça­lı­şıb­lar. Bu­nun üçün ən müx­tə­lif və ey­ni za­man­da çir­kin me­tod­lar­dan is­ti­fa­də edi­lir. Elə ba­yaq to­xun­du­ğu­muz sü­ni qıt­lı­ğın ya­ra­dıl­ma­sı da hə­min me­tod­lar­dan bi­ri­dir. Bu­nun­la mə­nə­viy­ya­tı­mı­zı, mən­li­yi­mi­zi al­çaltma­ğa ça­lı­şır, bir ti­kə çö­rə­yə gö­rə qa­dın­la­rı, qız-gə­lin­lə­ri öz na­mus­la­rı­nı sat­ma­ğa, abır-hə­ya­la­rı­nı ara­dan gö­tür­mə­yə məc­bur et­mək is­tə­yir­lər.
    Di­gər bir tə­rəf­dən, in­sa­nın azad ol­ma­sı­nın va­cib­li­yi haq­da güc­lü təb­li­ğat apa­rı­lır. Əl­bət­tə, in­san azad ol­ma­lı­dır. Am­ma Qərb təb­li­ğa­tın­da hey­va­ni azad­lıq­dan söh­bət ge­dir. Bu cür azad­lıq isə in­sa­na ba­şu­ca­lı­ğı gə­tir­məz. Hey­va­ni xü­su­siy­yət­lə­rin da­şı­yı­cı­la­rı­na in­san de­mək ol­maz. Bir də ki, mü­vəq­qə­ti çə­tin­li­yə gö­rə is­tə­məz­dik ki, kim­sə mə­nə­viy­ya­tı­nı, mən­li­yi­ni itir­sin. Pey­ğəm­bər­lə­ri­mi­zin, imam­la­rı­mı­zın döv­rün­də də çə­tin­lik­lər olub. Am­ma bu­na mərdlik­lə si­nə gə­rib­lər, əqi­də­lə­ri­ni qo­ru­yub sax­la­yıb­lar. Biz də on­lar­dan ib­rət gö­tür­mə­li, də­də-ba­ba­la­rı­mı­zın bi­zə əma­nət qo­yub get­dik­lə­ri adət-ənə­nə­lə­ri, mil­li-mə­nə­vi, di­ni-əx­la­qi də­yər­lə­ri ya­şat­ma­lı­yıq.
   
    - Bu mə­sə­lə­də te­le­vi­zi­ya ka­nal­la­rı­nın ro­lu­nu ne­cə qiy­mət­lən­di­rir­si­niz?
    - Bu ba­xım­dan te­le­ka­nal­la­rı­mız bər­bad və­ziy­yət­də­dir. Gənclə­rin mə­nə­viy­ya­tı­nı kor­la­yan, əx­la­qı­nı po­zan ve­ri­liş­lər çox­dur. Tə­səv­vür edin ki, va­li­deynlər öz uşaq­la­rı ilə bir­lik­də otu­rub əx­laq­sız bir fil­mə ba­xır­lar. Bu hal­da ara­da olan pər­də ta­ma­mi­lə gö­tü­rü­lür. Bun­lar nə­in­ki mü­səl­man­çı­lı­ğa, ümu­miy­yət­lə in­san­lı­ğa vu­ru­lan bö­yük bir zər­bə­dir.
    Onu da de­yim ki, biz­də re­gi­o­nal bir ka­nal var. Hə­min ka­nal­da "İs­lam dün­ya­sı" ad­lı di­ni bir ve­ri­liş açı­lıb. Hər həf­tə­nin cü­mə və şən­bə gün­lə­ri bu is­ti­qa­mət­də ve­ri­liş­lər ve­ri­lir. He­sab edi­rəm ki, bu, bü­tün te­le­vi­zi­ya ka­nal­la­rı­na si­ra­yət et­mə­li­dir.
   
    - Tor­paq­la­rı­mı­zın iş­ğal gü­nün­də İs­ra­il döv­lə­ti kon­sert proq­ra­mı təş­kil edir, şad­ya­na­lıq təd­bir­lə­ri hə­ya­ta ke­çir­mə­si, ya­xud bu­na cəhd gös­tər­mə­si və üs­tə­lik özü­nü Azər­bay­ca­nın dos­tu ki­mi təq­dim edir. Siz­cə nə baş ve­rir?
    - Bi­lir­si­niz, za­lım­lar hə­mi­şə ça­lı­şır­lar ki, məz­lum­la­rın məz­lum­lu­ğu­nu unut­dur­sun­lar. Yə­ni bi­zə zülm olu­nub, tor­paq­la­rı­mı­zın 20 fa­i­zi iş­ğal edi­lib. Bəd­xah­la­rı­mız iş­ğal fak­tı­nı unut­dur­maq is­ti­qa­mə­tin­də iş apa­rır­lar. Unut­qan­lıq si­ya­sə­ti apa­rır­lar. Mə­sə­lən, Xo­ca­lı­nın, Şu­şa­nın iş­ğal gün­lə­rin­də dü­zən­lə­nən kon­sertlər, bu­na edi­lən cəhdlər də hə­min si­ya­sə­tin tər­kib his­sə­si­dir. Be­lə öl­kə­dən heç vaxt dost ol­maz. Əgər biz də iş­ğal­çı bir öl­kə­nin bu si­ya­sə­ti­nin hə­ya­ta ke­çi­ril­mə­si­nə şə­ra­it ya­ra­dı­rıq­sa, on­da Er­mə­nis­ta­na, onun tə­ca­vü­zü­nə də bə­ra­ət qa­zan­dır­mış olu­ruq. Di­gər tə­rəf­dən bu­nun­la mil­lə­ti­miz təh­qir olu­nur. İs­ra­il bi­zim əra­zi bü­töv­lü­yü­müz mə­sə­lə­sin­də bi­tə­rəf­lik gös­tə­rir, biz isə on­la­rın şə­rə­fi­nə park açı­rıq.
  • Yazılıb
  • da (də) 2008 May 18